Καλλιέργεια Ιπποφαούς – Απο κοινωνικής, βιολογικής και οικονομικής άποψης

Κατά κύριο λόγο οι προσδοκίες που "χτίζονται", γύρω απο την καλλιέργεια του Ιπποφαές σε αυτή την περίοδο, έχουν να κάνουν με τα οικονομικά οφέλη που πιθανά να επιφέρει στον καλλιεργητή.
Ο σκοπός μου δεν είναι να καταρρίψω αυτή την προσδοκία, αλλά δεν είναι και να τη συντηρήσω. Οι παρακάτω σκέψεις βρίσκονται κάπου ανάμεσα...
Ο σκοπός του καλλιεργητή θα έπρεπε να είναι η δημιουργία μιας βιώσιμης καλλιέργειας.  Βιώσιμη ως προς τη Βιολογική της υπόσταση (να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν σωστά τα φυτά δηλαδή), ως προς την Κοινωνική της υπόσταση (να θέλει η κοινωνία τα προϊόντα της καλλιέργειας του) και ως προς την Οικονομική (οικονομικά λειτουργική και βιώσιμη καλλιέργεια).
Ας διερευνήσουμε το θέμα της τιμής, ή καλύτερα... τις προσδοκίες σχετικά με το θέμα της τιμής.  
Η τιμή πώλησης του καρπού καθορίζεται από τον πωλητή και τον αγοραστή.  Ο πωλητής-παραγωγός, στην περίπτωση που δεν έχει οργανωθεί σε κάποιο συνεταιρισμό ή ομάδα παραγωγών για να επιτύχει μια καλή διαπραγμάτευση, δεν θεωρώ ότι όταν φτάσει η ώρα που θα έχει παραγωγή και θα θέλει να τη διαθέσει, θα επιτύχει τη τιμή των προ ετών προσδοκιών του.  Ακόμη και αν συμβεί αυτό, πιθανά να οφείλεται σε κάποια συγκυρία όπου θα υπάρχει αυξημένη ζήτηση, η οποία όμως μετά από μερικά χρόνια θα μειωθεί.
Το ιπποφαές έχει επίσης και κάποια μειονεκτήματα που έχουν να κάνουν με την περιορισμένη διάρκεια που μπορεί να αποθηκευτεί πριν διατεθεί για μεταποίηση ή εξειδικευμένη αποθήκευση σε συνθήκες ψύξης.  Έτσι και πάλι αν δεν υπάρχουν οι υποδομές αποθήκευσης και χρειαστεί μια άμεση και επιτακτική προώθηση σε κάποιον έμπορο, γίνεται φανερό ότι δεν θα υπάρχουν και πολλές πιθανότητες για μια συμφέρουσα διαπραγμάτευση.

Για να μπορέσει λοιπόν ο καλλιεργητής να επιτύχει την τιμή των προσδοκιών του, θα πρέπει να ακολουθήσει έναν από τους δύο παρακάτω δρόμους.  Οι δύο αυτοί δρόμοι δεν είναι περιοριστικοί αφού υπάρχουν και άλλοι τρόποι.  Αναφέρονται επειδή είναι οι πιο συνηθισμένοι. 
1. Να οργανωθεί μέσω κάποιου συνεταιρισμού ή ομάδας παραγωγών.  Έτσι θα μπορέσουν να κάνουν μια πρώτη μεταποίηση (πχ έλαιο) που θα προσδώσει προστιθέμενη αξία (Added Value).  Θα μπορέσουν να αποκτήσουν συλλογικά την απαραίτητη γνώση και η πρόσβαση σε αυτή θα είναι πιο εύκολη και οικονομική.  Θα δημιουργήσουν κατάλληλες υποδομές αποθήκευσης.  Θα μπορέσουν να κινηθούν καλύτερα διαπραγματευτικά και να εντοπίσουν περισσότερα κανάλια προώθησης.
2. Να κάνει τα παραπάνω μόνος του.  Αυτό βέβαια είναι πολύ απαιτητικό αφού πρέπει να έχει αρκετές επιδεξιότητες που να έχουν να κάνουν με διαπραγματεύσεις και πωλήσεις.  Να μπορεί επίσης να βρει και να χτίσει το δικό του πελατολόγιο.  Να μπορέσει να κάνει μια πρώτη μεταποίηση (πχ αποξήρανση) και συσκευασία μόνος του.

Μόνο τότε θα μπορεί η πραγματικότητα να είναι κοντά στην προσδοκία όσο αφορά την τιμή.

Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό ας δούμε πώς περίπου "χτίζεται" η τιμή ενός μπουκαλιού χυμού ιπποφαές που βλέπει ο παραγωγός ότι κοστίζει 16 ευρώ το λίτρο και ελπίζει ότι θα βγάλει πολλά λεφτά από την καλλιέργεια.  Μερικά βασικά στάδια που καθορίζουν την τιμή είναι:
Παραγωγή + Αποθήκευση + Μεταποίηση + Συσκευασία + Τυποποίηση +  Μεταφορά + Πώληση.
Τα 16 ευρώ αποτελούν το τελικό άθροισμα (μη αναλογικό βέβαια) αυτών των σταδίων.  Σε όσα περισσότερα στάδια εμπλέκεται ο παραγωγός (άμεσα ή και έμμεσα μέσω του συνεταιρισμού του) τόσο μεγαλύτερο μερίδιο θα έχει από τα 16 αυτά ευρώ.  Σε περίπτωση που εμπλέκεται μόνο στο πρώτο στάδιο, οι προσδοκίες του θα πρέπει να είναι περιορισμένες.

Σκέψεις για το θέμα της τιμής
Προσωπικά θεωρώ ότι η τιμή πώλησης, σε όλες τις περιπτώσεις, πρέπει να βασίζεται σε 2 παράγοντες.  Ο πρώτος είναι το κόστος παραγωγής το οποίο θέτει και τη κατώτατη τιμή.  Ο δεύτερος είναι ο κοινωνικός παράγοντας.  Το Ιπποφαές είναι φορέας υγείας και αυτή η υγεία πρέπει να φτάσει σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους.  Δεν πρέπει να φτιάξουμε κάτι ακριβό που να απευθύνεται σε μια ελίτ!  Πρέπει να φτιάξουμε προϊόντα που θα προσφέρουν υγεία στην κοινωνία μας και βάση αυτής της προσφοράς μας, η κοινωνία να μας ανταμείβει για να συνεχίσουμε το έργο μας.

Σε ποιους απευθύνεται το προϊόν
Πρώτα απ’ολα πρέπει να απευθύνεται σε εμάς τους ίδιους!  Μέτα, στην τοπική κοινωνία μας.  Μετά στην ευρύτερη εγχώρια κοινωνία και τέλος σε μια μακρινή υπερεθνική αγορά για την οποία ίσως πολύ λίγα ξέρουμε για τις ανάγκες της, με αποτέλεσμα πολύ εύκολα να εκτοπιστούμε από άλλους προμηθευτές ή και άλλες υπερτροφές.

Έτσι θεωρώ ότι μια βιώσιμη καλλιέργεια σε βάθος χρόνου:
Από βιολογικής άποψης (για να αντέξει στο χρόνο δηλαδή): Πρέπει να είναι οικολογικά εναρμονισμένη με το περιβάλλον που τη συντηρεί.
Από κοινωνικής άποψης: Πρέπει να κάνει γνωστά στη τοπική κοινωνία τα οφέλη της, να ζητήσει την έμπρακτη ενίσχυση της κοινωνίας για την υγεία που της προσφέρει και να βασιστεί πρώτα σε αυτή, πριν αρχίσει να αναζητεί την τύχη της σε μέρη μακρινά και άγνωστα.
Από οικονομικής άποψης: Πρέπει, πάλι με γνώμονα την τοπικότητα, να παράγει προϊόντα και να τα διαθέτει σε τιμή τέτοια που να μπορεί όσο το δυνατό περισσότερος κόσμος να τα αγοράσει και η κατεύθυνση της να μην είναι ένα ακριβό προϊόν για μια ελίτ.

Δημήτρης Κιτσικόπουλος
dimitris.kitsikopoulos@ippofaesplus.com
02.12.11


Theme: Esquire by Matthew Buchanan.
.